Müller-Thurgau 2020 | Nederlandse wijn

Er was eens een ambitieuze Zwitser: Hermann Müller. Hij woonde in het kanton Thurgau en droomde ervan om de riesling wat toegankelijker te maken. Daarom kruiste hij de koningin van de druiven in 1882 met een druif met een veelbelovende naam, de madeleine royale. Dat moet goed komen, zou je denken. De müller-thurgau stond garant voor hoge rendementen, zelfs onder barre weersomstandigheden. Dat sprak de Duitse wijnboeren wel aan. Massa is kassa! En ze maakten met de nieuwe druif honderdduizenden flessen Liebfraumilch en andere zoete slobberwijnen. Nee, dan is de Müller-Thurgau 2020 van de Apostelhoeve andere koek…

De müller-thurgau is een van de meest geteelde druivenrassen van Duitsland. Hij gaat soms ook door het leven als rivaner. Die alternatieve naam berust op een misverstand. Men dacht lange tijd dat de druif een kruising was tussen riesling en silvaner. En dan is rivaner een mooie vernoeming van z’n twee ouders. DNA-onderzoek toonde echter aan dat de silvaner buitenspel stond bij de kruising. De alternatieve benaming bestaat echter nog steeds. Bovenop de Louwberg maakt de Apostelhoeve z’n mooie Müller-Thurgau en onderaan dezelfde berg produceert Hoeve Nekum van ‘dezelfde’ druif een prima Rivaner.

Beste makers

In Duitsland stelde men in de jaren ’80 een opbrengstbeperking in voor de Müller-Thurgau. Dat had een positief effect. Bij een lagere productie laat de druif zien dat je hem niet moet onderschatten. De wijnmakers van de Apostelhoeve hoef je ook niets wijs te maken. Die weten verdraaid goed hoe je een droge witte wijn maakt. Het bedrijf nestelde zich in de afgelopen jaren tussen de beste makers van witte wijnen. Dat toonde het aan tijdens Le Mondial des Vins Blancs in Straatsburg. Meestal drink je een Müller-Thurgau kort na de oogst. Dan is hij op z’n best. Dat maakt mij extra nieuwsgierig naar deze Müller-Thurgau 2020, die niet zó piepjong meer is.

Vooral perzik

De wijn zit in de vertrouwde flûte met het bekende zilveren etiket. In het midden prijkt het stadswapen van Maastricht, een rood wapenschild met een witte ster. De Apostelhoeve kiest niet voor een natuurkurk en ook niet voor een schroefdop. Er zit een kurk van kunststof op de fles. In het glas kleurt de wijn heel licht. Bleek. Ik snuif aroma’s op van citrus, groene appel, peer en vooral perzik. En ook bloemige tonen en honing. In de verte ruik ik wat tuinkruiden, in het bijzonder mint. Een mooi bouquet!

Tintelend fris

In de mondgevoel is de Müller-Thurgau 2020 nog steeds lekker fris. Mineralig. Hij tintelt op je tong. En is toch lekker vol van smaak. De perzik is de baas in het glas, maar ook meloen en peer blazen hun partijtje mee. Ik proef nu ook wat tijm. De honing vertegenwoordigt een subtiel zoetje. Een bescheiden bittertje completeert het smaakpalet. Ik ben enthousiast over deze Müller-Thurgau uit Maastricht, hoewel hij alweer een jaartje in de kelder ligt. Hij is misschien vooral in trek als zomerwijn, maar doet het van januari tot en met december goed als aperatief. Online is hij nog verkrijgbaar bij Goesting…