Blind proeven is eerlijk proeven

Als je het etiket niet kunt lezen en ook de vorm van de fles niet kan herkennen, kun je een wijn zonder vooroordeel op waarde schatten. Blind proeven is eerlijk proeven. Dat doen wij met ons proefgroepje van de vinologenopleiding. Om de andere week doen we ons uiterste best om acht wijnen helemaal binnenstebuiten te keren. Een van ons kiest de wijnen uit. Meestal proeven we wijnen van min of meer bekende druivenrassen. Soms zit er een instinker tussen.

Nico Schipper

Die proefavonden zijn bloedserieus en tegelijk reuze gezellig. Deze week was ik aan de beurt om wijnen te selecteren. Ik maakte een mooie line-up van acht wijnen, die ik tijdens wijnvakanties had ingeslagen. In Bourgogne, Piëmonte en Rheinhessen. Nederlandse wijnen komen tijdens de opleiding amper in beeld. De focus ligt op de klassieke wijnlanden, met name op Frankrijk. Als er een opmerking voorbijkomt over Nederlandse wijnen dan gaat het meestal over ‘oude’ hybride druivenrassen en hun foxy smaak.

In mijn beleving is dat gedateerde informatie. Maar wie ben ik? Bij het selecteren van wijnen voor onze proefavond kon ik het natuurlijk niet laten om tussen de klassiekers uit het buitenland toch een paar Nederlandse wijnen te verstoppen. Zo’n experimentje doe ik vaker. Het is niet zo moeilijk om naast de wijn van eigen bodem een paar niemendalletjes uit gerenommeerde wijnregio’s te zetten. Dat deed ik niet. Ik maakte er een serieuze competitie van. Spannend!

Natuurlijk draait blind proeven op zo’n avondje niet om een ranglijstje. Het gaat om de analyse van de afzonderlijke wijnen. Toch zijn er altijd wijnen die eruit springen. Ik was razend nieuwsgierig hoe mijn proefvrienden zouden reageren op de Nederlandse wijnen. Met opzet koos ik geen wijnen uit Limburg. Dat ze daar prima wijnen maken, weten veel mensen wel. Na een Riesling uit Rheinhessen en een Chardonnay uit Bourgogne schonk ik de Gris 2021 van Schouwen-Duiveland in. De gekoelde fles zat goed verstopt in een kartonnen jasje. Toen de neuzen het glas ingingen, zag ik meteen dat het goed zat.

Het plezier werd nog groter toen de rode wijnen aan de beurt waren. In de line-up zat een Nederlandse wijn, gemaakt van twee nieuwe druivenrassen. Na een Barolo uit La Morra en een Pinot Noir uit Gevrey-Chambertin schonk ik de Cuvee Signature uit de Betuwe. “Oh, dat is weer een dure wijn”, zei iemand. “Een Syrah uit de Rhône?” Toen trok ik het kartonnen jasje van de wijn. “Dat meen je niet? Je bent gek! Straks ga ik nog aan de Nederlandse wijn.”

Mijn avond kon niet meer stuk. De flessen waren nog niet helemaal leeg, dus iedereen kon iets mee naar huis nemen. Niemand wilde als eerste kiezen. Na een aansporing van mijn kant werden de Nederlandse wijnen er als eerste uitgepikt. Dat had natuurlijk óók met de schok te maken. Heb ik het wel goed geproefd? Er zijn veel mensen met een mening over Nederlandse wijn, maar meestal hebben ze er op z’n best een paar druppels van geproefd. En dat is soms te lang geleden.

Auteur

Nico Schipper

Nico Schipper is initiatiefnemer en hoofdredacteur van Nederlandse Wijn Gids. Hij is senior woordvoerder van een grote zorginstelling en heeft een passie voor Nederlandse wijn.

Nico kent de wereld van communicatie en journalistiek van binnenuit. Hij volgde een paar wijnopleidingen en masterclasses over (Nederlandse) wijn. Dat inspireerde hem om het online domein van Nederlandse wijn op te zetten. Hij is vinoloog in opleiding aan de Wijnacademie.